ارزیابی نیازهای درمانی ارتودنسی دانش آموزان ۱۳-۱۲ ساله شهرستان گرگان با استفاده از شاخص iotn در سال تحصیلی ۸۲-۱۳۸۱

سابقه و هدف: از آنجا که یکی از مشکلات بزرگ در درمان های ارتودنسی تعیین نیاز یا عدم نیاز به درمان می باشد، این تحقیق با هدف ارزیابی نیازهای درمانی ارتودنسی در دانش آموزان 13-12 ساله شهرستان گرگان با استفاده از شاخص iotn (index of orthodontic treatment needs) انجام شد. مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی و بر روی 793 دانش آموز 13-12 ساله مناطق شهری و روستایی گرگان انجام گرفت و بر اساس شاخص iotn (با دو جز ac و dhc) نیاز به درمان ارتودنسی بصورت نیاز جزئی یا عدم نیاز جزئی یا عدم نیاز به درمان، نیاز درمانی بینابینی و نیاز درمانی قطعی تعیین گردید. یافته ها: تحقیق نشان داد که بر اساس جز dhc شاخص iotn، 16.2 درصد دانش آموزان نیاز قطعی، 16.9 درصد نیاز بینابینی و 66.6 درصد عدم نیاز یا نیاز جزیی به درمان ارتودنسی داشتند. بر اساس جز ac شاخص iotn، 7.1 درصد دانش آموزان نیاز درمانی قطعی، 20.9 درصد نیاز درمانی بینابینی و 71.9 درصد عدم نیاز یا نیاز جزیی به درمان ارتودنسی داشتند. نتیجه گیری: بر مبنای شاخص iotn از نظر سطح نیاز درمانی بین دانش آموزان دختر و پسر شهرستان گرگان تفاوت معنی داری وجود نداشت ضمن اینکه نیاز به درمان ارتودنسی دانش آموزان روستایی بیشتر دانش آموزان شهری بود.